ฆาตกรต่อเนื่องแห่งโซเวียต “อังเดร ชิกาติโล” นักฆ่าโรคจิต

ฆาตกรต่อเนื่องแห่งโซเวียต ฆาตกรในประวัติศาสตร์ที่สร้างความหวาดผวาให้แก่คนในพื้นที่ ด้วยวิธีก่อเหตุลงมือฆ่าเหยื่ออย่างสยดสยอง ทารุณ และเขาได้กระทำการสังหารเหยื่อไปกว่า 50 ราย เป็นจำนวนที่มากแล้วน่าเทือนใจ

ฆาตกรต่อเนื่องแห่งโซเวียต คร่าชีวิตไปมากกว่า 50 ศพ “อังเดร ชิกาติโล”

Andrei Chikatilo

อังเดร ชิกาติโล หรือชื่อเต็ม “Andrei Romanovich Chikatilo” ชื่อเล่นของเขาคือ Rostov Ripper เกิด 16 ต.ค. 2479  ที่ Yablochnoye สหภาพโซเวียต [ยูเครนปัจจุบัน] เสียชีวิต 14 ก.พ. 2537 ในมอสโก รัสเซีย ฆาตกรต่อเนื่องโซเวียตที่สังหารอย่างน้อย 50 คนระหว่างปี 2521 และ 1990 คดีของเขาเป็นที่น่าสังเกตไม่เพียงเพราะเหยื่อของเขาจำนวนมาก แต่เพราะความพยายามของตำรวจโซเวียตในการออกคำเตือนแก่สาธารณชนในระหว่างการสอบสวนของพวกเขาถูกขัดขวางโดยอุดมการณ์ทางการของประเทศซึ่งอ้างว่าการฆาตกรรมต่อเนื่องนั้นเป็นไปไม่ได้สำหรับสังคมคอมมิวนิสต์ นโยบายการรวมกลุ่มทางการเกษตรของสตาลินทำให้เกิดความลำบากและความอดอยากอย่างกว้างขวางที่ทำลายล้างประชากร ในช่วงเวลาที่ชิกาติโลเกิด ผลกระทบการทุกข์ยากของอาหารยังคงมีอยู่อย่างกว้างขวาง ในช่วงวัยเด็กของเขา แม่ของเขามักจะบอกเขาเสมอว่าเขามีพี่ชายที่ถูกเพื่อนบ้านลักพาตัวไปกิน เรื่องราวซึ่งไม่สามารถยืนยันได้ เห็นได้ชัดว่าเป็นแรงจูงใจให้ Chikatilo กินเนื้อเหยื่อบางส่วนของเขา

นอกจากความยากลำบากภายนอกแล้ว เชื่อกันว่าชิกาติโลได้รับความทุกข์ทรมานจากภาวะโพรงสมองคั่งน้ำ (hydrocephalus) เมื่อแรกเกิด ซึ่งทำให้เขามีปัญหาเรื่องระบบทางเดินปัสสาวะในรวมถึงการฉี่รดที่นอนในวัยรุ่นตอนปลายและไม่สามารถรักษาการแข็งตัวของอวัยวะเพศได้ เพื่อรักษาการแข็งตัวของอวัยวะเพศแม้ว่าเขาจะสามารถสำเร็จความใคร่ได้ แถมยังมีปมเรื่องพ่อเกี่ยวกับการทหาร ทำให้เขากลายเป็นจุดสนใจของการกลั่นแกล้งในโรงเรียน

เหตุนี้จึงเกิดความอับอายอย่างเจ็บปวด ประสบการณ์ทางเพศเพียงหนึ่งเดียวของเขาในช่วงวัยรุ่นจึงเกิดขึ้น เมื่ออายุ 15 ปี เมื่อมีรายงานว่าเขาได้เอาชนะเด็กสาวคนหนึ่ง โดยพุ่งออกมาทันทีระหว่างการต่อสู้ช่วงสั้นๆ ซึ่งทำให้เขาได้รับการเยาะเย้ยมากยิ่งขึ้น ความอัปยศอดสูนี้เป็นสีสันของประสบการณ์ทางเพศในอนาคต และประสานความสัมพันธ์ทางเพศกับความรุนแรง

หลังย้ายไปที่ Rodionovo-Nesvetayevsky เมืองที่อยู่ใกล้กับ Rostov ในปี 1960 ซึ่งเขากลายเป็นวิศวกรโทรศัพท์ น้องสาวของเขาย้ายเข้ามาอยู่กับเขา และกังวลว่าพี่ชายของเธอจะไม่มีคู่ครอง เธอจึงได้วางแผนจับคู่เดทให้ซึ่งมันได้ผล ชิกาติโลแต่งงานต่อไปในปี 1963 แม้ว่าเขาจะมีปัญหาทางเพศและขาดความสนใจ แต่คู่รักก็ได้ให้กำเนิดบุตรสองคน และใช้ชีวิตครอบครัวภายนอกอย่างปกติสุข ในปี 1971 ชิกาติโลเปลี่ยนอาชีพเป็นครูในโรงเรียน ข้อร้องเรียนจำนวนหนึ่งเกี่ยวกับการทำร้ายร่างกายเด็กเล็ก ๆ ทำให้เขาต้องย้ายจากโรงเรียนหนึ่งไปอีกโรงเรียนหนึ่ง ก่อนที่ในที่สุดเขาจะไปตั้งรกรากที่โรงเรียนเหมืองแร่แห่งหนึ่งในเมือง Shakhty ใกล้เมือง Rostov

เหตุฆาตกรรม

ผู้เห็นเหตุการณ์รายหนึ่งได้เห็น ชิกาติโลกับเหยื่อ ไม่นานก่อนที่เธอจะหายตัวไป แต่ภรรยาของเขาได้ให้ข้อแก้ตัวที่แข็งแกร่ง ทำให้เขาสามารถหลบเลี่ยงความสนใจของตำรวจได้อีก ผลกรรมตกไปที่ Alexsandr Kravchenko วัย 25 ปี ซึ่งมีความผิดฐานข่มขืนมาก่อน ถูกจับและสารภาพว่ากระทำความผิดภายใต้การบังคับขู่เข็ญ อาจเป็นผลมาจากการสอบสวนที่กว้างขวางและโหดร้าย เขาถูกพิจารณาคดีเพื่อสังหาร Lena Zakotnova และถูกประหารชีวิตในปี 1984

ชิกาติโลถูกปลดออกจากตำแหน่งโรงเรียนขุดของเขาในต้นปี 1981 เขารับงานเป็นเสมียนในโรงงานผลิตวัตถุดิบใน Rostov ซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยว ที่เกี่ยวข้องกับตำแหน่งนี้ทำให้เขาสามารถเข้าถึงเหยื่อรุ่นเยาว์ได้ไม่จำกัดในช่วงเก้าปีต่อมา

Larisa Tkachenko อายุ 17 ปี กลายเป็นเหยื่อรายต่อไปของเขา เมื่อวันที่ 3 กันยายน พ.ศ. 1981 ชิกาติโลรัดคอ แทง และปิดปากเธอด้วยดินและใบไม้เพื่อป้องกันไม่ให้เธอร้องไห้ ความรุนแรงทำให้ ชิกาติโลได้รับการปลดปล่อยทางเพศ และเขาเริ่มพัฒนารูปแบบการโจมตีที่เห็นเขามุ่งความสนใจไปที่เด็กทั้งสองเพศที่หนีไม่พ้น เขาผูกมิตรกับพวกเขาที่สถานีรถไฟและป้ายรถเมล์ ก่อนที่จะล่อพวกเขาเข้าไปในพื้นที่ป่าใกล้ ๆ ซึ่งเขาจะโจมตีพวกเขา พยายามข่มขืนและใช้มีดของเขาเพื่อทำลายพวกเขา ในหลายกรณี เขากินอวัยวะเพศหรือเอาส่วนอื่นๆ ของร่างกายออก เช่น ปลายจมูกหรือลิ้น ในกรณีแรกสุด รูปแบบทั่วไปคือสร้างความเสียหายให้กับบริเวณดวงตา กรีดเบ้าตาและถอดลูกตาออกในหลายกรณี ซึ่งภายหลังชิกาติโลเชื่อว่าเหยื่อของเขาเก็บรอยประทับใบหน้าของเขาไว้ในดวงตาของพวกเขา แม้กระทั่งหลังความตาย

ในปี 1983 พันตรีมิคาอิล เฟติซอฟ นักสืบมอสโก เข้าควบคุมการสืบสวน เขาตระหนักว่าฆาตกรต่อเนื่องอาจหลบหนี และมอบหมายให้ Victor Burakov นักวิเคราะห์ทางนิติเวชผู้เชี่ยวชาญเป็นหัวหน้าการสืบสวนในพื้นที่ Shakhty การสอบสวนมุ่งเน้นไปที่ผู้กระทำความผิดทางเพศที่เป็นที่รู้จักและผู้ป่วยทางจิต แต่นั่นเป็นวิธีการสอบสวนของตำรวจท้องที่ที่พวกเขาเรียกร้องสารภาพผิด ๆ จากนักโทษเป็นประจำ ทำให้ หัวหน้าการสืบสวนไม่เชื่อใน “คำสารภาพ” ส่วนใหญ่เหล่านี้ ความคืบหน้าช้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในขั้นนั้น ไม่พบศพของเหยื่อทั้งหมด ตำรวจจึงไม่ทราบจำนวนศพที่แท้จริง ในแต่ละศพ มีหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์เพิ่มขึ้น และตำรวจยังเชื่อว่าตัวฆาตกรมีกรุ๊ปเลือด AB ซึ่งอิงตามหลักฐานจากตัวอย่างน้ำอสุจิที่เก็บจากที่เกิดเหตุจำนวนหนึ่ง ได้เก็บตัวอย่างผมหงอกเหมือนกัน

ในเวลานี้ ฆาตกรต่อเนื่องเป็นปรากฏการณ์ที่แทบไม่มีใครรู้จักในสหภาพโซเวียต หลักฐานการสังหารต่อเนื่องหรือการทารุณกรรมเด็กบางครั้งถูกรัฐควบคุมสื่อต่าง ๆ ปิดหูปิดตา เพื่อความสงบเรียบร้อยของประชาชน การตัดตาเป็นวิธีการที่ชัดเจนพอที่จะทำให้คดีอื่นๆ เชื่อมโยงกันได้ เมื่อทางการโซเวียตยอมรับในที่สุดว่าพวกเขามีฆาตกรต่อเนื่องที่ต้องต่อสู้ด้วย เมื่อจำนวนศพเพิ่มขึ้น ข่าวลือเรื่องแผนการที่มาจากต่างประเทศและการโจมตีของมนุษย์หมาป่าก็แพร่หลายมากขึ้น ความกลัวและความสนใจของสาธารณชนก็เพิ่มขึ้น แม้ว่าจะไม่มีการรายงานข่าวจากสื่อก็ตาม

เมื่อมีการเพิ่มเหยื่ออีก 15 รายในช่วงปี 1984 ความพยายามของตำรวจที่เพิ่มขึ้นอย่างสูง และพวกเขาได้ดำเนินการเฝ้าระวังขนาดใหญ่ที่ตรวจสอบศูนย์กลางการคมนาคมขนส่งในท้องถิ่นส่วนใหญ่ ชิกาติโลถูกจับในข้อหาทำตัวน่าสงสัยที่สถานีขนส่งในเวลานี้ แต่กลับหลีกเลี่ยงความสงสัยในข้อหาฆาตกรรมอีกครั้ง เนื่องจากกรุ๊ปเลือดของเขาไม่ตรงกับประวัติผู้ต้องสงสัย อย่างไรก็ตาม เขาถูกจำคุกเป็นเวลาสามเดือนสำหรับความผิดเล็กๆ น้อยๆ ที่ยังค้างอยู่จำนวนหนึ่ง

หลังจากที่เขาได้รับการปล่อยตัว ชิกาติโลได้ทำงานเป็นผู้ซื้อการเดินทางให้กับบริษัทรถไฟแห่งหนึ่ง ซึ่งตั้งอยู่ในเมืองโนโวเชอร์คาสค์ และพยายามรักษาชื่อเสียงไว้ได้จนถึงเดือนสิงหาคม 1985 เมื่อเขาสังหารผู้หญิงสองคนในเหตุการณ์ที่ต่างกัน

ในช่วงเวลาเดียวกับการฆาตกรรมเหล่านี้ หัวหน้าการสืบสวน Burakov รู้สึกหงุดหงิดที่ขาดความก้าวหน้าในเชิงบวก ได้ขอความช่วยเหลือจากจิตแพทย์ Alexandr Bukhanovsky ผู้ซึ่งขัดเกลารายละเอียดของฆาตกร จิตแพทย์อธิบายว่าฆาตกรเป็น “นักฆ่าซาดิสม์” หรือคนที่บรรลุความพึงพอใจทางเพศจากความทุกข์ทรมานและความตายของผู้อื่น เขายังกำหนดอายุของฆาตกรให้อยู่ระหว่าง 45 ถึง 50 ปี ซึ่งแก่กว่าที่เชื่อกันมากจนถึงจุดนั้น ด้วยความสิ้นหวังที่จะจับฆาตกร เขาได้สัมภาษณ์อนาโตลี สลิฟโก ฆาตกรต่อเนื่องที่พึ่งถูกจับได้ก่อนการประหารชีวิต เพื่อพยายามทำความเข้าใจเกี่ยวกับฆาตกรต่อเนื่องที่เข้าใจยากของเขา

ประจวบกับความพยายามที่จะเข้าใจจิตใจของฆาตกร เหตุฆาตกรรมดูเหมือนจะเงียบไป และตำรวจสงสัยว่าเป้าหมายของพวกเขาอาจหยุดการฆ่า ถูกจองจำในคดีอาชญากรรมอื่น หรือเสียชีวิต อย่างไรก็ตาม ในช่วงต้นปี 1988 ชิกาติโลกลับมาสังหารเขาอีกครั้ง ส่วนใหญ่เกิดขึ้นจากพื้นที่รอสตอฟ และไม่ได้นำเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายออกจากระบบขนส่งมวลชนในท้องถิ่นอีกต่อไป ขณะที่ตำรวจยังคงเฝ้าระวังพื้นที่เหล่านี้ต่อไป ในอีก 2 ปีข้างหน้า จำนวนผู้เสียชีวิตเพิ่มขึ้นอีก 19 ราย และดูเหมือนว่าฆาตกรกำลังเสี่ยงมากขึ้น โดยเน้นไปที่เด็กหนุ่มเป็นหลัก และบ่อยครั้งการฆ่าในที่สาธารณะซึ่งความเสี่ยงในการถูกตรวจพบสูงกว่ามาก

การพิจารณาคดีและการดำเนินการ

สื่อที่ไม่ถูกผูกมัดเมื่อเร็ว ๆ นี้ของสังคมกลาสนอสท์ของกอร์บาชอฟได้สร้างความกดดันจากสาธารณชนอย่างมหาศาลต่อกองกำลังตำรวจให้จับฆาตกร และตำรวจสายตรวจทั่วไปก็เพิ่มขึ้น โดยบูราคอฟมุ่งเป้าไปที่พื้นที่ที่มีแนวโน้มว่าจะมีตำรวจนอกเครื่องแบบเพื่อพยายามกวาดล้างฆาตกร ชิกาติโลหลบเลี่ยงการจับกุมอย่างหวุดหวิดสองสามครั้ง จนเมื่อ 6 พ.ย. 1990 เข้าได้ลงมือสังหาร Sveta Korostik เหยื่อรายสุดท้าย ด้วยพฤติกรรมที่น่าสงสัยของเขาถูกตำรวจสายตรวจที่สถานีใกล้เคียงพบเข้าและรายละเอียดของเขาถูกนำตัวไป ชื่อของเขาเชื่อมโยงกับการจับกุมก่อนหน้าของเขาในปี 1984 และเขาถูกควบคุมตัว

ชิกาติโลถูกจับเมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายน 1990 ตามพฤติกรรมที่น่าสงสัยมากขึ้น แต่ในตอนแรกเขาปฏิเสธที่จะสารภาพการสังหารใด ๆ ในตอนแรก หัวหน้าการสืบสวน Burakov ตัดสินใจอนุญาตให้ Bukhanovski จิตแพทย์ผู้เตรียมโปรไฟล์เดิมพูดคุยกับชิกาติโล ภายใต้หน้ากากของการพยายามทำความเข้าใจจิตใจของนักฆ่าจากบริบททางวิทยาศาสตร์ ชิกาติโลพอใจกับแนวทางนี้อย่างชัดเจน โดยเปิดใจให้จิตแพทย์ โดยให้รายละเอียดเกี่ยวกับการสังหารทั้งหมดของเขา และแม้กระทั่งนำตำรวจไปยังที่ฝังศพที่ยังไม่เคยพบมาก่อน

เขาอ้างว่าได้คร่าชีวิตเหยื่อไปแล้ว 56 ราย แม้ว่าจะมีเพียง 53 รายที่สามารถตรวจสอบได้โดยอิสระ ตัวเลขนี้มากเกินกว่า 36 คดีที่ตำรวจระบุในตอนแรกว่าเป็นฆาตกรต่อเนื่อง

หลังจากได้รับการประกาศว่ามีสติและเหมาะสมที่จะเข้ารับการพิจารณาคดี ชิกาติโลได้ขึ้นศาลเมื่อวันที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2535 ตลอดการพิจารณาคดี เขาถูกขังอยู่ในกรงเหล็กที่ออกแบบมาเพื่อแยกตัวเขาออกจากญาติของเหยื่อจำนวนมาก สื่อเรียกว่า “คนบ้า” เพราะพฤติกรรมของเขาในศาลมีตั้งแต่เบื่อจนคลั่งไคล้ร้องเพลงและพูดพล่อย ๆ เป็นที่ชัดเจนว่าความผิดชิกาติโล นั้นเป็นข้อสรุปมาก่อน การพิจารณาคดีดำเนินไปจนถึงเดือนสิงหาคม และน่าประหลาดใจที่ผู้พิพากษามีอคติ คำตัดสินจึงไม่ได้รับการประกาศจนกระทั่งสองเดือนต่อมาในวันที่ 15 ตุลาคม 1992 เมื่อชิกาติโลถูกตัดสินว่ามีความผิดใน 52 กระทงจาก 53 ข้อหาฆาตกรรม เขาถูกตัดสินประหารชีวิตสำหรับการฆาตกรรมแต่ละครั้ง

การอุทธรณ์ของ Chikatilo เน้นที่การอ้างว่าการประเมินทางจิตเวชซึ่งพบว่าเขาเหมาะสมที่จะเข้ารับการพิจารณาคดีมีความลำเอียง แต่กระบวนการนี้ไม่ประสบความสำเร็จ 16 เดือนต่อมา เขาถูกประหารชีวิตด้วยการยิงที่ด้านหลังศีรษะ เมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2537

จิตแพทย์ที่เคยเป็นเครื่องมือในการจับกุมของเขา Alexandr Bukhanovsky ได้กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงโด่งดังในเรื่องความผิดปกติทางเพศและฆาตกรต่อเนื่อง