ฮันเซลกับเกรเทล เบื้องหลังสุดโหดของนิทานบ้านขนมหวาน

ฮันเซลกับเกรเทล ประวัติศาสตร์เรื่องราวของนิทาน ‘บ้านขนมหวาน’ ในวัยเด็ก กับความจริงอันโหดร้าย ภาวะอดอยากของอดีตที่ทำให้มนุษย์ต้องหันมากินเนื้อกันเอง

ฮันเซลกับเกรเทล เรื่องจริงเบื้องหลังนิทานวัยเด็ก

เรื่องราวของ Hansel และ Gretel เป็นผลมาจากโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ ความอดอยากครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นในยุโรปในปี 1314 เมื่อแม่ละทิ้งลูกๆ ของพวกเขาและในบางกรณีก็กินพวกเขา เนื้อเรื่องประกอบด้วยการพยายามละทิ้งเด็ก การพยายามกินเนื้อคน การเป็นทาส และการฆาตกรรม ที่มาของเรื่องมีความเท่าเทียมหรือน่ากลัวกว่า

เรื่องราวของ ฮันเซลกับเกรเทล

หลายคนคงคุ้นเคยกับเรื่องราวนี้ดี แต่ใครที่ไม่เคยอ่านและไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน จะเน้นไปที่เด็กสองคนที่ต้องถูกพ่อแม่ที่หิวโหยในป่าทอดทิ้ง ฮันเซลกับเกรเทลเป็นลูกของคนตัดไม้ที่ยากจน

เมื่อความอดอยากเกิดขึ้นทั่วแผ่นดิน ภรรยาของคนตัดไม้ (แม่เลี้ยงของฮันเซลและเกรเทล) เลือกที่จะพาเด็ก ๆ เข้าไปในป่า และลอยแพพวกเขาไว้ที่นั่นเพื่อที่เธอและสามีจะไม่อดตาย พ่อไม่อยากทิ้งพวกเขาไว้ตามลำพังในป่าแต่ไม่ยอมจำนนต่อแผนการของภรรย เด็ก ๆ ได้ยินแผนนี้และฮันเซลก็แอบย่องออกจากบ้านและเก็บก้อนหินให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ และกลับไปที่ห้องของเขา เกรเทลให้ความมั่นใจว่าพระเจ้าจะไม่ทอดทิ้งพวกเขา

เช้าวันต่อมาเมื่อครอบครัวเดินเข้าไปในป่าลึกฮันเซลได้เรียงงก้อนกรวดสีขาวเป็นแนวยาวตามททางที่พวกเขาเดิน พ่อของพวกเขาจุดไฟให้พวกเขาในป่าและขอไปเก็บฟืนเพิ่ม เมื่อเด็กๆ รู้ว่าพ่อจะไม่กลับมา เกรเทลก็ร้องไห้ แต่ฮันเซลบอกกับเธอว่าทุกอย่างจะดีขึ้น เด็ก ๆ กลับมาตามก้อนกรวดแวววาวกลับบ้าน ผู้เป็นพ่อดีใจมากจึงรับพวกเขากลับคืนมา

เมื่อความอดอยากเกิดขึ้นอีกครั้ง แม่เลี้ยงยืนกรานให้พาลูก ๆ กลับคืนสู่ป่าเพื่อทิ้งพวกเขา คราวนี้แม่เลี้ยงล็อกประตูเพื่อไม่ให้แฮนเซลออกเก็บก้อนกรวดได้ ฮันเซลที่ฉลาดหลักแหลม ทลายเศษชิ้นส่วนขนมปังเล็ก ๆ ที่เขาได้รับจากพ่อแม่และโปรยเศษไว้ตามทางของพวกเขา ทว่า ช่างน่าเสียดาย นกได้กินเศษอาหารของพวกเขา ทำให้ไม่สามารถหาทางกลับบ้านได้ หลังจากค้นหาทางกลับบ้านมานานมาก ก็มาเจอเข้ากับบ้านที่ทําด้วย ขนมปัง, เค้ก และ น้ำตาล

พวกเขากัดกินบ้านด้วยความหิวมาก ขณะที่พวกเขากำลังกินอยู่ แม่มดก็ออกมาและเชิญพวกเขาเข้าไปข้างใน ให้อาหารแก่พวกเขา และแกล้งทำเป็นเป็นหญิงชราที่ใจดีและเป็นมิตร หลังจากให้อาหารแล้ว แม่มดก็ได้กักขังพวกเขาไว้ในบ้านของเธอและเสนอให้เด็ก ๆ ช่วยทำงานบ้านในแต่ละวัน แลกกับอาหารอย่างดี (เพื่อที่จะเลี้ยงพวกเขาไว้กิน)

จนวันหนึ่ง แม่มดตัดสินใจว่าถึงเวลากินแล้ว และให้เกรเทลจุดไฟในเตาอบและเตรียมน้ำสำหรับต้มน้องชายของเธอ ผ่านไปครู่หนึ่ง แม่มดขอให้เกรเทลกระโดดเข้าเตาอบเพื่อให้แน่ใจว่ามันร้อนพอที่จะอบขนมปัง เกรเทลสัมผัสได้ถึงความคิดแอบแฝงของแม่มดเลยแกล้งไม่เข้าใจว่าแม่มดต้องการแบบไหน แม่มดโหโมจัดจึงกระโดดเข้าไปในเตาเพื่อแสดงให้เห็นว่าเธอต้องการอะไร และเกรเทลก็ผลักประตูปิดข้างหลังเธอ ทิ้งข้อความว่า “สัตว์อธรรมที่จะถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน”

เกรเทลปล่อยฮันเซลออกจากกรง แล้วทั้งคู่ก็ค้นพบโถแจกันที่เต็มไปด้วยสมบัติล้ำค่าและอัญมณีล้ำค่า เด็กๆ นำอัญมณีใส่เสื้อผ้า แยกย้ายกันกลับบ้าน พวกเขากลับมาถึงบ้านและได้ยินว่าแม่เลี้ยงของพวกเขาเสียชีวิตตั้งแต่นั้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ และพ่อของพวกเขาก็ไม่มีวันมีความสุขเลยตั้งแต่พวกเขาออกจากบ้าน พวกเขาจึงได้อาศัยอยู่อย่างมีความสุขตลอดไปด้วยทรัพย์สมบัติของแม่มด

พี่น้องกริมม์

โลกสมัยใหม่รู้จัก ฮันเซลและเกรเทล จากผลงานของพี่น้องชาวเยอรมันชื่อ Jacob และ Wilhelm Grimm พี่น้องนักวิชาการที่ไม่แยกออกจากกัน ยุคกลางที่มีความหลงใหลในการรวบรวมนิทานพื้นบ้านเยอรมัน พี่น้องได้ตีพิมพ์เรื่องราวกว่า 200 เรื่องในเจ็ดฉบับที่แตกต่างกันซึ่งเป็นที่รู้จักในภาษาอังกฤษว่าเทพนิยายของกริมม์ งานพิมพ์รุ่นแรก ๆ ของพี่น้องตระกูลกริมม์ที่ตีพิมพ์ในชื่อ Kinder และ H ausmärchen หรือ Children’s and Household Tales ไม่มีภาพประกอบ เรื่องราวต่าง ๆ นั้นมืดมนและเต็มไปด้วยการฆาตกรรมและการทำร้ายร่างกาย เรื่องราวเหล่านี้ยังคงติดตรึงอยู่ในใจและได้รับความสนใจในระดับสากล ในสหรัฐอเมริกาเพียงประเทศเดียว มีการสร้างฉบับต่างๆ มากกว่า 120 ฉบับ

พี่น้องกริมม์ไม่ใช่แค่นักเขียนในเทพนิยาย พวกเขาเป็นนักสะสมเทพนิยาย และเรื่องราวมากมายของพวกเขาได้รับแรงบันดาลใจหรือยืมองค์ประกอบจากนิทานที่พวกเขาได้ยินและอ่านจากที่อื่น

เรื่องจริงของฮันเซลกับเกรเทล

เรื่องราวที่แท้จริงของ ฮันเซลกับเกรเทลย้อนกลับไปที่กลุ่มนิทานที่มีต้นกำเนิดในภูมิภาคบอลติกในช่วงที่เกิดความอดอยากครั้งใหญ่ในปี ค.ศ. 1314 ถึงปี 1322 ในยุโรป สถานการณ์เลวร้ายเป็นพิเศษเนื่องจากอุปทานอาหารตื่นตระหนกไปแล้ว ผลที่ตามมานั้นเลวร้ายมากเมื่อเกิดความอดอยาก นักวิชาการคนหนึ่งประมาณการว่าพื้นที่ยุโรปกว่า 400,000 ตารางไมล์ มีประชากร 30 ล้านคน และอาจคร่าชีวิตผู้คนไปได้ถึง 25 เปอร์เซ็นต์ในบางพื้นที่ พวกผู้สูงอายุที่เลือกที่จะอดตายโดยสมัครใจเพื่อให้เด็ก ๆ มีชีวิตอยู่ เหล่าคนอื่น ๆ ได้กระทำการฆ่าเด็กหรือละทิ้งลูกของตน การกินเนื้อคนแพร่กระจายในพื้นที่นั้น การกันดารอาหารเลวร้ายมากจน “ผู้คนถูกทำลายด้วยความหิวโหยจนพวกเขาดึงศพคนตายออกจากสุสานและเอาเนื้อออกจากกะโหลกแล้วกิน ส่วนผู้หญิงกินลูก ๆ ของพวกเขาด้วยความหิวโหย” ความโกลาหลนี้ส่งผลให้เกิดที่มาของเรื่องฮันเซลกับเกรเทล

เรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวข้องโดยตรงกับธีมของการละทิ้งและการอยู่รอดของฮันเซลกับเกรเทลทุกเรื่องราวมีป่า ที่ถูกฟ้องอยู่ในฉากว่าด้วยเรื่องอันตราย เวทมนตร์ และความตาย

การห้ามนิทานยุคแรกเหล่านี้แม้ว่าจะเป็นเรื่องของโรมาเนียโซรี เด็กน้อย และแม่เลี้ยงที่ชั่วร้าย คล้ายกับฮันเซลกับเกรเทล เด็กสองคนถูกทิ้งและหาทางกลับบ้านตามรอยขี้เถ้า แต่เมื่อพวกเขากลับบ้านตามรอยขี้เถ้า แม่เลี้ยงก็ฆ่าเด็กน้อยและบังคับน้องสาวคนเล็กให้เตรียมศพสำหรับมื้ออาหารของครอบครัว เด็กหญิงที่ตกใจกลัวทำตามที่แม่เลี้ยงสั่งแต่กลับซ่อนหัวใจของเด็กชายไว้ในต้นไม้ พ่อกินลูกชายโดยไม่รู้ตัวในขณะที่น้องสาวปฏิเสธที่จะเข้าร่วม หลังอาหาร เด็กหญิงนำกระดูกของพี่ชายไปใส่ไว้ในต้นไม้ด้วยใจ วันรุ่งขึ้นมีนกกาเหว่าร้องว่า “นกกาเหว่า! พี่สาวของฉันทำอาหารให้ฉัน และพ่อของฉันก็กินฉัน แต่ตอนนี้ฉันเป็นนกกาเหว่า และปลอดภัยจากแม่เลี้ยงของฉัน” แม่เลี้ยงที่หวาดกลัวขว้างก้อนเกลือใส่นก แต่มันตกลงมาบนหัวของเธอ ฆ่าเธอทันที

แหล่งที่มาโดยตรงของเรื่องราวของฮันเซลกับเกรเทลอย่างที่เรารู้มาจาก Henrietta Dorothea Wild เพื่อนบ้านของพี่น้องกริมม์ที่เล่าเรื่องหลายเรื่อง เธอแต่งงานกับวิลเฮล์ม

ฉบับดั้งเดิมของ ฮันเซลกับเกรเทล เปลี่ยนไปตามกาลเวลา บางทีพี่น้องอาจรู้ว่าเรื่องราวของพวกเขาถูกเด็กอ่าน ดังนั้นในฉบับล่าสุดที่พวกเขาตีพิมพ์ พวกเขาจึงเปลี่ยนเรื่องราวและทำให้เด็ก ๆ เป็นมิตรบ้าง เรื่องราวมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่องเนื่องจากไม่มีหงส์ที่ช่วยพวกเขาในเรื่องราวฉบับแรก แต่เมื่อมาถึงฉบับที่เจ็ดจะมีหงส์คอยช่วยพวกเขาข้ามแม่น้ำ แม่เลี้ยงเคยเป็นแม่แท้ ๆ ของลูก ๆ ที่ต้องการทิ้งลูก ๆ ไว้ในป่า แต่แม่จะไม่ทำตัวเป็นผู้ร้ายอย่างแม่เลี้ยง ดังนั้นแม่จึงถูกแทนที่โดยแม่เลี้ยงในฉบับต่อ ๆ ไป

วิวัฒนาการของเรื่องราวด้วยบทบาทใหม่