สยองซึ้งสะเทือนใจ: เบอร์ที่ไม่มีในระบบ กับเสียงของเพื่อนที่จากไปแล้ว

สยองซึ้งสะเทือนใจ: เบอร์ที่ไม่มีในระบบ เรื่องเล่าหลอนที่ชวนขนหัวลุก ขยายจากพล็อต “โทรศัพท์จากเบอร์ที่ไม่มีอยู่จริง” พร้อมสร้างบรรยากาศน่ากลัว เรื่องลึกลับ และสะเทือนใจ:“อย่าลืมฉัน…” โทรศัพท์จากเบอร์ที่ไม่มีอยู่จริงเรื่องเล่าหลอนที่เริ่มต้นขึ้น…ทุกตี 3 ของคืนหนึ่ง

“อย่าลืมฉัน…” เสียงกระซิบจาก เบอร์ที่ไม่มีในระบบ  และไม่มีอยู่จริง

มีเรื่องเล่าจากหญิงสาวคนหนึ่งที่ชื่อ “พิม” ซึ่งอาจฟังดูเหมือนนิยาย หรือเป็นเพียงความฝันหลังเที่ยงคืน แต่สำหรับเธอ มันคือความจริงที่ยังคงติดอยู่ในใจ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม…

เมื่อความตายยังโทรกลับมา… เสียงจากเพื่อนที่ไม่ได้จากไปจริงๆ

เรื่องทั้งหมดเริ่มต้นขึ้นหลังจากเพื่อนสนิทของเธอ “แป้ง” เสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อปีก่อน พวกเธอเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่มัธยม มีความลับ มีเรื่องเล่า และมิตรภาพมากมายที่ยากจะลืม พิมเศร้าเสียใจมากในช่วงแรก แต่เวลาก็ช่วยเยียวยา จนกระทั่งทุกอย่างเหมือนจะกลับมาเป็นปกติ

ทุกคืนตี 3 มีสายเรียกเข้า — และเสียงที่เธอไม่มีวันลืม

แต่แล้วอยู่ดีๆ ในคืนหนึ่ง เธอก็ได้รับ “โทรศัพท์ตอนตี 3”เสียงปลุกของมือถือทำให้เธอสะดุ้งตื่น เบอร์ที่ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอเป็นเพียงเลข “0000000000” ไม่มีรหัส ไม่มีข้อมูล และไม่มีทางโทรกลับได้ เธอลังเลแต่ก็รับสาย… และสิ่งที่เธอได้ยินมีเพียงเสียงกระซิบแผ่วเบา:อย่าลืมฉันจากนั้นสายก็ตัดไปอย่างสยองขวัญ เหลือไว้เพียงเสียงหัวใจของเธอที่เต้นแรงจนแทบหลุดออกจากอก

สยองซึ้งสะเทือนใจ! เบอร์ลึกลับที่โทรมาทุกคืนพร้อมเสียง “อย่าลืมฉัน”

ครั้งแรกที่ได้ยิน พิมคิดว่าอาจเป็นแค่ฝัน หรือใครโทรผิด แต่แล้วมันก็เกิดขึ้นอีก… ทุกวันเวลาเดียวกันเป๊ะ – ตี 3และที่น่าขนลุกยิ่งกว่าคือ เสียงกระซิบนั้น “เหมือนแป้ง”เสียงที่เธอคุ้นเคย เสียงของเพื่อนที่จากไป เสียงที่เคยคุยกันทุกคืนก่อนนอน…เธอลองถามบริษัทโทรศัพท์, ตรวจบิล, ตรวจบันทึกสาย แต่ไม่มีอะไรปรากฏในระบบ ไม่มีเบอร์ ไม่มีการโทรเข้าจริงคนรอบข้างเริ่มคิดว่าเธอจิตหลอน แต่พิมรู้ดี… มันไม่ใช่จินตนาการมันมี “อะไรบางอย่าง” ที่อยู่อีกฝั่งของสายจริงๆ

ความลับที่ถูกฝังไว้…หรือเธอยังรอการให้อภัย?

ในคืนที่พิมตัดสินใจเผชิญหน้า เธอรับสายอีกครั้งแต่ครั้งนี้พูดกลับไปด้วยเสียงสั่นเครือ“แป้ง… ใช่เธอใช่ไหม?”ปลายสายเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ แล้วค่อยๆ กระซิบว่า“ฉันยังรอ…คำขอโทษจากเธออยู่”

พิมทรุดลงกับพื้น น้ำตาไหลไม่หยุด เพราะในใจเธอเองรู้ดีว่าก่อนที่แป้งจะจากไป มีบางอย่างที่เธอยังไม่ได้พูด… บางอย่างที่ทำให้แป้งเสียใจ และเธอเองก็หลีกเลี่ยงที่จะเผชิญมาตลอด

และหลังจากคืนนั้น…

เสียงโทรศัพท์หายไป เงียบสนิท ไม่มีสายเข้าตอนตี 3 อีกเลยแต่มันไม่ใช่เพราะความลึกลับหมดไประทึกขวัญ แต่เพราะพิมได้ปลดปล่อยบางอย่างจากหัวใจตัวเองเธอได้ยินเสียงแป้งอีกครั้งในฝัน… คราวนี้ไม่มีคำว่า “อย่าลืมฉัน”มีเพียงแค่รอยยิ้ม… และคำสุดท้ายว่า “ขอบคุณที่ไม่ลืมฉันจริงๆ”เรื่องนี้คือคำเตือนอย่างนุ่มนวลจากโลกที่มองไม่เห็นบางครั้ง…การจากลาที่ไม่มีคำอำลา อาจทิ้งไว้แค่เสียงกระซิบ ที่ไม่มีวันลืม

สามารถติดตามข่าวสารเพิ่มเติมสดใหม่ทุกวันได้ที่นี่