การอพยพผ่านช่องมรณะ และพ่อผู้รอข่าวจากครอบครัวอย่างมีความหวัง

การอพยพผ่านช่องมรณะ ข่าวต่างประเทศรายงานว่าพบกลุ่มที่สวมเสื้อชูชีพรวมตัวกันบนเรือชูชีพใกล้โดเวอร์ หลังมีการอพยพเดินทางผ่านช่องแคบมรณะอังกฤษที่เต็มไปด้วยอันตราย

การอพยพผ่านช่องมรณะ ในอังกฤษ มีผู้เสียชีวิตมากมาย แต่ไร้รายชื่อระบุ

จากเหตุการณ์ที่มีผู้คนปริมาณมากขึ้นเดินทางผ่านช่องแคบมรณะอังกฤษที่เต็มไปด้วยอันตราย หนึ่งวันหลังจากที่มีผู้เสียชีวิต 27 ราย ในการข้ามที่อันตรายที่สุดในประวัติศาสตร์ พบเห็นกลุ่มที่สวมเสื้อชูชีพรวมตัวกันบนเรือชูชีพใกล้โดเวอร์ในเช้าวันพฤหัสบดี

ก่อนหน้านี้มีรายงานผู้เสียชีวิต 31 ราย แต่ยอดรวมได้รับการแก้ไขในชั่วข้ามคืนเป็นวันพฤหัสบดี ในขณะที่จำนวนการโดยสารทางเรือข้ามช่องแคบเพิ่มขึ้น นั่นเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งของภาพเกี่ยวกับผู้อพยพ เนื่องจากปีนี้มีจำนวนน้อยกว่ามากที่ใช้กลยุทธ์อื่นในการเข้าประเทศโดยไม่ถูกตรวจพบ

พ่อผู้สูญเสีย

Rizgar Hussein หนึ่งในครอบครัวของผู้ที่สูญเสีย ครั้งสุดท้ายที่ริซการ์พูดกับลูกสาวของเขา Hadia คือช่วงดึกของคืนวันอังคารในอิรัก เธอโทรหาเขาจากทางเหนือของฝรั่งเศสเพื่อบอกว่าเธอกำลังจะขึ้นเรือกับแม่ พี่สาวและน้องชายของเธอ Hadia รู้สึกตื่นเต้นกับโอกาสที่จะได้ไปอังกฤษในที่สุด แต่ตั้งแต่นั้นมา ริซการ์ก็ไม่เคยได้ยินอะไรจากครอบครัวของเขาเลย

Maryam Nuri Mohamed Amin หญิงชาวเคิร์ดวัย 24 ปีจากทางเหนือของอิรักเป็นเพียงคนเดียวที่ได้รับการยืนยันว่าเป็นเหยื่อ Kajal Hussein ภรรยาของ Rizgar วัย 45 ปี และลูกของพวกเขา Hadia วัย 22 ปี ลูกชาย Mobin อายุ 16 ปี และ Hesty ลูกสาวคนเล็กวัย 7 ขวบ ทั้งหมดออกจากเมือง Kurdish ทางตอนเหนือของอิรัก

วันรุ่งขึ้นเขาเห็นทางโทรทัศน์ว่ามีผู้เสียชีวิต 27 คนขณะพยายามข้ามไปยังสหราชอาณาจักร “ตอนนี้ฉันกำลังรอข่าวจากใครๆ อยู่ ฉันแค่อยากรู้ว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว” ริซการ์บอกกับทางสำนักข่าว

เขาเป็นหนึ่งในชาวเคิร์ดอิรักหลายคนที่พยายามค้นหาชะตากรรมของสมาชิกในครอบครัวที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนตั้งแต่เกิดโศกนาฏกรรมเมื่อวันพุธในช่องแคบอังกฤษ

ริซการ์บอกว่าเขาไม่ต้องการให้ครอบครัวของเขาไปยุโรป และเขาจะตกงานการเป็นตำรวจถ้าเขาเข้าร่วมกับพวกเขาและแผนล้มเหลว แต่ครอบครัวของเขายืนกรานที่พวกเขาต้องการพยายามไปอังกฤษเพื่อชีวิตที่ดีขึ้น เขาสัญญาว่าจะเข้าร่วมกับพวกเขาหากพวกเขาทำได้

“พวกเขาต้องการไป ทุกคนต้องการมีชีวิตที่ดี มีจิตใจที่สงบสุข แต่ที่นี่ ถามใครก็ได้ตั้งแต่อายุ 7 ถึง 80 ปี ไม่มีใครรู้สึกดี” ริซการ์กล่าว “ถ้าสถานการณ์ดี คนจะไม่อพยพ ใครจะอยากจากไปอย่างนั้น ไม่มีหรอก” เขากล่าวเสริม

ครอบครัวของริซการ์เริ่มค้นหาชีวิตที่ดีขึ้นเมื่อสี่เดือนที่แล้ว พวกเขาเดินทางไปตุรกีเป็นครั้งแรกก่อนที่จะถูกลักลอบนำเข้าทางบกและทางทะเลไปยังอิตาลี โดยพวกเขาพักอยู่ในค่ายเป็นเวลาสามสัปดาห์ จากนั้นพวกเขาเดินทางต่อไปทางเหนือของฝรั่งเศสโดยพักอยู่ในค่ายอื่น ริซการ์จะพูดกับครอบครัวของเขาหลายครั้งในแต่ละวัน ในไม่ช้าพวกเขาก็ติดต่อผู้ลักลอบขนสินค้าซึ่งสัญญาว่าจะพาพวกเขาไปอังกฤษ แต่พยายามไม่สำเร็จสามครั้ง

ครั้งแรกที่พวกเขาถูกจับโดยตำรวจฝรั่งเศสขณะออกเดินทาง ครั้งที่สองที่เรือน้ำมันหมดและต้องกลับเข้าฝั่ง และครั้งที่สามที่เครื่องยนต์ของเรือแตกและพวกเขาก็ถูกตำรวจนำตัวกลับที่ดินอีกครั้ง

จากนั้นในวันอังคารที่ Hadia ลูกสาวของเขาโทรมา

“เธอพูดว่า : ‘พ่อคะ เราจะจากไปในห้านาที ตอนนี้ทุกคนกำลังขึ้นเรือแล้ว’” ริซการ์เล่า “ฉันบอกว่าโอเค ระวังตัวนะ” นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาได้ยินจากเธอ “ผมโทรไปเป็น 100 ครั้งแต่ไม่มีใครรับสาย” เขากล่าว

วันรุ่งขึ้นริซการ์เปิดทีวีเพื่อรายงานว่ามีผู้เสียชีวิต 27 รายขณะพยายามข้ามช่องแคบอังกฤษ เขายังไม่เคยได้ยินข่าวอย่างเป็นทางการใด ๆ และกำลังใช้เวลาทั้งวันไล่ล่านักข่าวเพื่อดูว่าพวกเขามีข้อมูลใด ๆ เกี่ยวกับครอบครัวของเขาหรือไม่

“ฉันทำอะไรไม่ได้ กินนอนไม่ได้… ฉันเริ่มรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นบ้า ไม่มีใครสามารถปลอบโยนฉันได้” ริซการ์กล่าว

เขายังคงหวังข่าวดี “ฉันจะไม่เชื่ออะไรทั้งนั้น จนกว่าฉันจะได้ยินเสียงพวกเขา หรือเห็นภาพล่าสุดของพวกเขา ฉันไม่อยากเชื่ออะไรทั้งนั้น”

Qadrya Amin แม่บุญธรรมของ ริซการ์กล่าวว่าเธอไม่ต้องการให้ Kajal ลูกสาวของเธอและหลาน ๆ ของเธอเดินทางไปอังกฤษด้วยอันตราย “ฉันกำลังจะพูดว่า : ‘อย่าไป’… ฉันบอกว่าอย่าลงไปในน้ำนั้น คุณอาจจมน้ำตายได้” กัดรียากล่าว

แต่ Kajal ยืนกรานว่าเธอต้องการให้ลูก ๆ มีชีวิตที่ดีขึ้นกว่าที่พวกเขาเคยมีในอิรัก ที่ซึ่งอาหารและน้ำขาดแคลน พี่ชายของ Kajal ก็ออกจากอิรักและตอนนี้อยู่ในกรีซ “เธอพูดว่า: ‘ฉันเป็นแม่และลูก ๆ ของฉันมีความฝัน หัวใจของฉันมันร้อนเพื่อพวกเขา พวกเขาต้องการไปที่นั่นและเรียนให้จบ’ กัดรียาเล่า

Hadia ใฝ่ฝันที่จะเป็นหมอในสหราชอาณาจักร กัดรียากล่าวว่าหัวใจของเธอแตกสลายทันทีที่เธอได้ยินเกี่ยวกับการเสียชีวิตในช่องแคบอังกฤษ ทั้งหมดที่เธอทำได้ตอนนี้คือสวดอ้อนวอนให้ลูกสาวและหลาน ๆ ของเธอ “พวกเขาแค่หวังว่าจะมีชีวิตที่ดีขึ้น” เธอกล่าว “ทุกคนต้องการให้ลูก ๆ ของพวกเขามีชีวิตที่ดีขึ้น”

ภาวนาให้ริซการ์ได้ยินข่าวดีในเร็ว ๆ นี้ หวังว่าเหล่าผู้อพยพทุกคนจะปลอดภัย ไม่มีใครควรเอาชีวิตมาทิ้งเพื่อแลกกับอิสรภาพที่มนุษย์ทุกคนพึงจะได้รับ