รู้หรือไม่!! หมาบ้านมีกล้ามเนื้อ พิเศษสามารถใช้ “สายตาออดอ้อน” ทำให้มนุษย์หันมาเอ็นดูในความน่ารักของพวกมันได้

รู้หรือไม่!! หมาบ้านมีกล้ามเนื้อ พิเศษสามารถนำออกมาใช้ในรูปแบบที่เป็น “สายตาหวานเจี๊ยบ” ส่งผลทำให้คนหันมาสนใจในความน่ารักของพวกมันได้เหมือนกันกับคนเรา และนี้คืออีกหนึ่งวิวิวัฒนาการของสัตว์น่ารักที่น่าสนใจ บอกเลยทาสหมาทั้งหลายนั้นต้องดูเพราะในวันนี้เรามีสาเหตุที่คุณตกหลุมรักพวกมันจนโงหัวไม่ขึ้นมาให้ทุกคนดู

หมาบ้านมีกล้ามเนื้อ พิเศษสามารถใช้ “สายตาออดอ้อน” ทำให้มนุษย์หันมาเอ็นดู

ทุกคนทราบไหมว่าแต่ละครั้งในการคัดเลือกพันธุกรรมสุนัขมาเลี้ยง ตั้งแต่อดีตจนมาถึงปัจจุบันนั้นคนเรานั้นต้องใช้เวลาเป็นจำนวนมาก ซึ่งมันเรียกได้ว่ามันหลายปีจนนับไม่ได้แน่ชัด เมื่อเป็นเช่นนั้นมันจึงส่งผลทำให้ “หมาบ้าน” นั้นมีวิวัฒนาการไปในทางเดียวกันเหมือนกันกับนิสัยของมนุษย์เรา ยกตัวอย่างให้เห็นภาพอย่างชัดเจนเช่น พวกมันอาจมีกล้ามเนื้อพิเศษที่บริเวณรอบดวงตา ซึ่งส่วนนี้คือส่วนที่ช่วยให้สุนัขนั้นสามารถแสดงอารมณ์ และแสดงความรู้สึกออกมาที่ใบหน้าของพวกมันได้ชัดเจน และพวกมันนั้นอาจจะแสดงออกมาได้อย่างลึกซึ้งมากถึงขึ้นสามารถที่จะสื่อสารผ่านการทำสายตาเว้าวอนออดอ้อนเพื่อให้มนุษย์อย่างเรานั้นหลงรักได้อย่างโงหัวไม่ขึ้น

ดร.จูลีแอน คามินสกี ผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยาเชิงพฤติกรรมจาก University of Portsmouth ของสหราชอาณาจักร ได้ทำการระบุข้อมูลที่น่าสนใจเอาไว้ในรายงานวิจัยที่ได้ทำการตีพิมพ์ในวารสารชื่อดังที่ทาสสัตว์หลายๆคนนั้นทราบดี PNAS ข้อความสำคัญที่ว่านั้นก็คือ “หมาบ้าน” ได้พัฒนากล้ามเนื้อพิเศษขึ้นมาชนิดหนึ่งที่มันสุดจะพิเศษที่หลายๆคนนั้นเรียกว่า LAOM ขึ้นมันจะเกิดขึ้นที่บริเวณส่วนบนของดวงตาของสุนัขจะอยู่ที่ใกล้ๆกันกับสันจมูก ลักษณะนี้จะไม่พบกล้ามเนื้อที่เราว่ามานั้นกับสุนัขป่าที่เป็นบรรพบุรุษของพวกมันนั้นเอง

ด้านทีมวิจัยของ ดร. คามินสกี ได้ทำการทดลองถ่ายรูปภาพและถ่ายวีดีโอคลิป ในช่วงที่ให้คนที่ไม่รู้จักเข้ามาทดลอง และทดลองให้สุนัขในศูนย์พักพิงแห่งหนึ่ง ในท่วงท่าที่กำลังทักทายและเล่นกันไปมา เพื่อจะลองดูเหตุผลของการสื่อสารในเรื่องใด จะส่งผลทำให้สุนัขถูกรับไปเลี้ยงมากที่สุด เมื่อผลการวิเคราะห์ ในการทดลองในครั้งนี้พบความจริงบางอย่างว่า การเคลื่อนไหวบริเวณโหนกคิ้วของเจ้าสุนัขนั้นถือว่าเป็นบริเวณที่มี “อิทธิพล” เป็นที่หลักและที่แรกในนงานทดลองนี้บอกว่าถ้าพวกมันนั้นยิ่งขยับที่บริเวณโหนกคิ้วมากเท่าไหร่ โอกาสที่พวกมันนั้นจะถูกรับไปเลี้ยงดูที่บ้านนั้นก็เพิ่มมากขึ้น

ดังนั้นการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อบนใบหน้าในส่วนที่เราบอกมาเมื่อตอนข้างต้นนั้นสามารถส่งผลให้ “สุนัขนั้นยกโหนกคิ้วด้านในขึ้นมาได้” การกระทำเช่นนั้นจะส่งผลทำให้ดวงตาของพวกมันนั้นดูกลมโตเหมือนกับเด็กน้อยแรกเกิดยังไงยังงั้น และในบางครั้งนั้นแสดงให้เห็นความเศร้าและความน่าสงสารอีกด้วย นักวิจัยยังกล่าวทิ้งท้ายอีกว่าพวกมันนั้นจะทำบ่อยครั้งขึ้นเมื่อเห็นว่ามีคนกำลังจ้องมองพวกมันอยู่

สำหรับผลการผ่าชันสูตรซากสุนัข

พบว่าซากสุนัขบ้าน 6 ตัว ที่ถูกทีมนักวิจัยนำมาเพื่อเปรียบเทียบกับซากสุนัขป่าอีก 4 ตัวนี้ยังชี้ให้เห็นเหมือนเดิมว่า มีสุนัขบ้านเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นที่มี “กล้ามเนื้อพิเศษ” ที่ว่ามาเมื่อตอนต้นเว้นแต่สุนัขพันธุ์ไซบีเรียนฮัสกี้เท่านั้นทีค่อนข้างไม่ทำแบบนั้น เพราะสายเลือดใกล้ชิดกับสุนัขป่ามากกว่าสุนัขเลี้ยงบ้าน

ดร.คามินสกี้ กล่าวว่า ได้กล่าวทิ้งท้ายเอาไว้ให้ว่า “เวลาที่เจ้าสุนัขส่งสายตาหวานละมุนแลดูน่ารักน่าเลี้ยงมาให้เรานั้น เราจะถูกพวกมันกระตุ้นให้มีความรู้สึกอยากดูแลและอยากนำพวกมันไปปกป้อง และนี้คือเหตุผลหลักสุดๆที่ส่งผลให้สุนัขตัวที่มีกล้ามเนื้อพิเศษอยู่ที่บริเวณเหนือดวงตา” เป็นหนึ่งในสุนัขที่ผู้คนนั้นนิยมขอรับไปเลี้ยงดูและเพาะพันธุ์มากจนถึงทุกวันนี้”