คดีหลากบุคลิก ของชายที่มีชื่อหลักว่า Billy Milligan

คดีหลากบุคลิก ปัญหาสุขภาพจิตของ Billy Milligan การล่วงละเมิดทำให้ตัวตนของมิลลิแกนแตกเป็นเสี่ยง จิตแพทย์กล่าว และจากจุดนั้นเขาได้รับการประเมินว่าเป็นโรคตีโพยตีพาย

คดีหลากบุคลิก ของชายผู้ก่อคดี อย่าง Billy Milligan

ไม่ใช่ทุกคนที่จะที่รู้จัก Billy Milligan

เขาเป็นอาชญากรหรือเหยื่อ นักแสดงผู้เชี่ยวชาญหรือกระสับกระส่ายจนจิตใจแตกสลายเป็นอย่างน้อย 24 บุคลิก เขาลอบเอาตัวผู้หญิงสามคนจากบริเวณ ‘มหาวิทยาลัยแห่งรัฐโอไฮโอ’ ข่มขืนพวกเขา และบอกว่าส่วนหนึ่งของเขาทำเพื่อความรัก ผู้หญิงคนหนึ่งบอกพนักงานสอบสวนว่าผู้ข่มขืนมีสำเนียงเยอรมัน แม้ว่ามิลลิแกนจะเกิดในฟลอริดาและเติบโตในเซอร์เคิลวิลล์และแลงคาสเตอร์ อีกคนหนึ่งกล่าวว่าคนร้ายคนนี้ดีพอที่ในสถานการณ์ที่ต่างกัน เธออาจคิดว่าจะคบกับเขา

ชื่อเกิดของ Milligan คือ William แต่เขาชื่อ Ragen, Arthur, Adalana, Christene และอีก 19 คนด้วย เขาเป็นบุคคลแรกในประวัติศาสตร์อเมริกาที่ประสบความสำเร็จในการใช้ความผิดปกติของบุคลิกภาพหลายบุคลิกเพื่อป้องกันอาชญากรรมรุนแรง

ครั้งที่สองคือวันที่ 22 ต.ค. ครั้งที่สามคือวันที่ 26 ต.ค. และเมื่อวันที่ 27 ต.ค. 2520 หนึ่งในเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายเลือกใบหน้าของมิลลิแกนออกจากกลุ่มภาพแก้วช็อต มิลลิแกน วัย 22 ปี เคยถูกตัดสินว่ากระทำความผิด คดีข่มขืนมาก่อนและเคยต้องติดคุกในปีนั้นข้อหาขโมย ลายนิ้วมือหนึ่งในไฟล์ของเขาตรงกับรอยพิมพ์ที่พบในรถยนต์คันหนึ่งของเหยื่อ ตำรวจโคลัมบัสและ OSU จับกุมเขาที่บ้านของเขาในเรย์โนลด์สเบิร์ก

Elliot Boxerbaum ซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาการสืบสวนของ OSU ได้อ่านสิทธิ์ของเขาและขับรถไปส่งที่สำนักงานตำรวจโคลัมบัสร่วมกับเขา “ผมบอกคุณไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่มันเหมือนกับว่าผมคุยกับคนอื่นในเวลาที่ต่างกัน” เขากล่าว

แพทย์ตรวจ Milligan และแม้แต่คนที่สงสัยก็เห็นสิ่งที่ ผู้บังคับบัญชาการอธิบายไว้ Judy Stevenson และ Gary Schweickart ผู้พิทักษ์สาธารณะของ Milligan บอกกับอัยการถึงสิ่งที่พวกเขาตั้งใจจะโต้แย้งในศาล

ดร.จอร์จ ฮาร์ดิง ผอ.ด้านการแพทย์ที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางของโรงพยาบาลฮาร์ดิงในวอร์ทิงตัน ใช้เวลาหลายเดือนกับมิลลิแกนและวินิจฉัยว่าเป็นโรคประจำตัวหลายบุคลิก กับทุกคนในข้อตกลงพื้นฐาน หลักฐานแสดงให้เห็นว่ามิลลิแกนก่ออาชญากรรม แต่ยังว่าเขาไม่ได้รับผิดชอบต่อพวกเขา ผู้พิพากษาทั่วไปของเทศมณฑลแฟรงคลินเจย์ฟลาวเวอร์พบว่าเขาไม่มีความผิดด้วยเหตุผลของความวิกลจริตและส่งเขาไปที่เอเธนส์ ศูนย์สุขภาพจิตในเมืองวิทยาลัยโอไฮโอตะวันออกเฉียงใต้

เรื่องแปลกประหลาดของ Billy Milligan มันไม่อาจจบลงที่นั่น

มิลลิแกน เกิดในปี 2498 ที่ไมอามี่ ลูกชายของ ‘โดโรธี แซนด์ส’ และ ‘จอห์น มอร์ริสัน’ มอร์ริสันและแซนด์สมีลูกชายด้วยกันแล้วและจะมีลูกสาวในภายหลัง แต่มอร์ริสันยังคงแต่งงานกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง

พ่อของเขาป่วยเป็นโรคซึมเศร้าและโรคพิษสุราเรื้อรัง และฆ่าตัวตายเมื่อมิลลิแกนอายุได้ 4 ขวบ แม่ของมิลลิแกนย้ายครอบครัวกลับบ้านที่เซอร์เคิลวิลล์ในปี 2503 ซึ่งเธอแต่งงานกับอดีตสามีของเธอ แล้วหย่ากับเขาอีกครั้ง ตามรายงานทางจิตเวชที่อิงจากความทรงจำของ Billy Milligan พ่อเลี้ยงคนใหม่ของเขาหลอกล่อเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าและทรมานเขาด้วยการฝังเขาทั้งเป็นและแขวนเขาด้วยนิ้วเท้าและนิ้วของเขา พ่อเลี้ยงปฏิเสธข้อกล่าวหาทั้งหมดและเขาไม่เคยถูกตั้งข้อหา

การล่วงละเมิดทำให้บุคลิกภาพของมิลลิแกนแตกเป็นเสี่ยง จิตแพทย์กล่าว และจากจุดนั้น เขาประสบปัญหาแทบทุกที่ มิลลิแกนถูกระงับจากโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นเพราะเขาเข้าสู่ภวังค์และเดินไปรอบ ๆ แลงคาสเตอร์ พ่อแม่ของเขาส่งตัวเขาไปที่โรงพยาบาลจิตเวชของรัฐบนยอดเขาในโคลัมบัสที่ซึ่งได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคประสาทตีโพยตีพาย

โรงพยาบาลไล่เขาออกไปสามเดือนต่อมาเพราะพฤติกรรมของเขาก่อกวนเกินไป โรงเรียนมัธยมแลงคาสเตอร์ไล่เขาออกในปี 2515 และเขาก็เข้าร่วมกองทัพเรือ กองทัพเรือปลดเขาในอีกหนึ่งเดือนต่อมา เพราะเขาปรับตัวเข้ากับชีวิตกองทัพเรือไม่ได้

เขาและเพื่อนคนหนึ่งได้ผู้หญิงบางคนขึ้นมาในปีเดียวกันนั้น และในวันถัด ๆ มา ผู้หญิงเหล่านั้นกล่าวหาว่าพวกเขาขืนใจ นั่นทำให้พวกเขาถูกตัดสินว่ามีความผิด และต้องรับใช้ในค่ายเยาวชนเป็นเวลาหกเดือน หลังจากได้รับการปล่อยตัว ตามหนังสือเกี่ยวกับตัวเขา บุคลิกของเขาเริ่มทำงานเป็นยามรักษาความปลอดภัยให้กับพ่อค้ายาและปืน ปลายปี พ.ศ. 2517 ชายแต่งตัวข้ามเพศสองคนเข้าหามิลลิแกนที่จุดพัก มิลลิแกนทุบตีพวกเขาและหยิบกระเป๋าเงินของพวกเขาไป

เขาช่วยวางแผนการปล้นร้านขายยาในแลงคาสเตอร์ในต้นปี 2518 ไม่นานหลังจากนั้น ตำรวจแลงคาสเตอร์ก็จับกุมเขา และเขาสารภาพว่าได้ขโมยของคนและร้านค้า เขาถูกตัดสินจำคุกอย่างน้อยสองปีและถูกคุมขังในเดือนเมษายน พ.ศ. 2520 หกเดือนต่อมา การข่มขืนในบริเวณมหาวิทยาลัยเริ่มต้นขึ้น

ดร. David Caul ที่ศูนย์สุขภาพจิตเอเธนส์ต้องการรักษา Milligan โดยการ “หลอมรวม” รวมบุคลิกเขาทั้งหมดให้เป็นหนึ่งเดียว แต่ปรากฏว่ามิลลิแกนหลอมรวมเข้ากับบุคลิกที่เรียกว่า “ครู” แล้ว

ครูช่วยบุคลิกอื่น ๆ ให้เรียนรู้ถึงความพิเศษของพวกเขา แต่เขาไม่ได้มีสติสัมปชัญญะของมิลลิแกน คนอื่นทำ Caul รู้เรื่อง The Teacher ในการสนทนากับ Ragen บุคลิกที่ตัดสินใจก่อเหตุปล้นทรัพย์ในบริเวณมหาวิทยาลัย

Caul เล่นเพลงของ Ragen สำหรับ “Billy” ซึ่งเป็นบุคลิกหลัก บิลลี่รู้ว่าเขามีบุคลิกอื่น แต่นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นข้อพิสูจน์ ด้วยวิธีนี้ Caul ดึง The Teacher เข้าสู่จิตสำนึกในเดือนธันวาคม 1978 นี่เป็นครั้งแรกที่ Milligan รู้สึกเหมือนเป็นคน ๆ หนึ่งตั้งแต่เขายังเด็ก

ไม่นานหลังจาก The Teacher ปรากฏตัว ผู้รักษาเริ่มให้มิลลิแกนลาออกจากโรงพยาบาลโดยไม่มีใครดูแล The Dispatch รายงานข้อเท็จจริงดังกล่าวในเดือนมีนาคม 1979 ซึ่งทำให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์จากสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งรัฐและผู้อยู่อาศัยในเอเธนส์ อาจารย์หายตัวไปในระหว่างการประชาสัมพันธ์ที่ตามมา และบุคลิกหลายอย่างของมิลลิแกนก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

The Dispatch ตามมาด้วยรายงานอื่น ๆ ซึ่ง Keyes และคนอื่น ๆ ยังคงอธิบายว่ามีอคติและไม่ยุติธรรม ที่ Milligan แกล้งเสพยาเกินขนาด Milligan ขายงานศิลปะและซื้อรถยนต์ในงานปาร์ตี้ที่โรงพยาบาล ผู้พิพากษาสามัญประจำเทศมณฑลแห่งเอเธนส์ หลังจากได้ยินคำให้การว่ามิลลิแกนมีความเสี่ยงด้านความปลอดภัย เขาก็ย้ายเขาไปที่โรงพยาบาลลิมาสเตตสำหรับอาชญากรวิกลจริต

Keyes รายงานในหนังสือของเขาว่า Milligan คิดว่านั่นเป็น “ห้องแห่งความน่าสะพรึงกลัว” เมื่อโรงพยาบาลเริ่มเปลี่ยนไปใช้เรือนจำในปี 2523 มิลลิแกนก็ถูกย้ายไปที่ศูนย์นิติเวชเดย์ตันและโรงพยาบาลจิตเวชกลางโอไฮโอ และในที่สุด หลังจากการรักษาและความเห็นของผู้เชี่ยวชาญมากขึ้นว่าเขาไม่เป็นอันตรายอีกต่อไป เขาจึงถูกย้ายกลับไปยังเอเธนส์

Milligan ถูกคุมขังในโรงพยาบาลที่เข้มงวด เขาหนีออกจากโรงพยาบาลจิตเวชเซ็นทรัลโอไฮโอในปี 2529 จากนั้นจึงทิ้งวิดีโอเทปให้สื่อท้องถิ่นที่สถานีขนส่งโคลัมบัส เกรย์ฮาวด์ บ่นเรื่องการรักษาในโรงพยาบาลของเขา มีอยู่ช่วงหนึ่งขณะที่เขากำลังหนี เขาทำงานในธุรกิจอ่างน้ำร้อนแห่งหนึ่งในรัฐวอชิงตัน เขาถูกจับในไมอามี่หลายเดือนต่อมา

ในปี 1988 ผู้เชี่ยวชาญเห็นพ้องกันว่า Milligan ได้หลอมรวม และเขาได้รับการปล่อยตัวจากโรงพยาบาลจิตเวชในโอไฮโอหลังจาก 11 ปี เขาได้รับการปล่อยตัวจากการกำกับดูแลทั้งหมดสามปีต่อมาในปี 1991 และหลังจากนั้นเขาก็เริ่มจางหายไปจากสายตาของสาธารณชน