ยานอวกาศนาซ่า จูโน พบพายุไซโคลน หลังบินเหนือจุดแดงบนดาวพฤหัส

ยานอวกาศนาซ่า ตามรายงานของข่าวต่างประเทศ เผยการค้นพบพายุไซโคลนที่หน้าตาเหมือน “แพนเค้ก” บริเวณขั้วโลก หลังการบินสำรวจเหนือจุดแดงยักษ์ของดาวพฤหัสบดี

ยานอวกาศนาซ่า บินเหนือจุดแดงของดาวพฤหัสบดี นี่คือสิ่งที่ค้นพบ!

นักวิทยาศาสตร์เปิดเผยการค้นพบล่าสุดบนดาวพฤหัสบดี รวมถึงการค้นพบที่น่าประหลาดใจเกี่ยวกับจุดแดงใหญ่ของดาวเคราะห์และพายุไซโคลนที่หมุนวนที่ขั้วโลกในการแถลงข่าวขององค์การนาซ่าเมื่อวันพฤหัสบดี

สก็อตต์ โบลตัน ผู้ตรวจสอบหลักของภารกิจ Juno ของ NASA และผู้อำนวยการแผนกวิทยาศาสตร์อวกาศและวิศวกรรมของ Southwest Research Institute ในซานอันโตนิโอ เชื่อว่าจุดแดงใหญ่นั้นคิดว่าเป็นพายุที่มีรูปร่างเหมือน “แพนเค้ก”

“เรารู้ว่ามันกินเวลานาน แต่เราไม่รู้ว่ามันได้ผลจริงหรือลึกแค่ไหน” โบลตันกล่าวในการแถลงข่าว

ในเดือนกุมภาพันธ์และกรกฎาคม 2019 ยานอวกาศ Juno ของ NASA บินตรงผ่านจุดสีแดงขนาดมหึมาซึ่งมีความกว้างประมาณ 10,000 ไมล์ (16,000 กิโลเมตร) เพื่อค้นหาว่ากระแสน้ำวนขยายลึกแค่ไหนภายใต้ยอดเมฆที่มองเห็นได้ เอกสารสองฉบับที่ตีพิมพ์ในวารสาร Science เมื่อวันพฤหัสบดีได้ให้รายละเอียดเกี่ยวกับสิ่งที่ Juno ค้นพบ

นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่าความลึกของพายุและชั้นสภาพอากาศของดาวเคราะห์จะถูกจำกัดอยู่ที่ระดับความลึกที่แสงแดดสามารถทะลุผ่านได้ หรือน้ำ และแอมโมเนียคาดว่าจะควบแน่น ซึ่งเป็นระดับเมฆของดาวเคราะห์ อย่างไรก็ตาม พายุไม่ใช่ลักษณะอุตุนิยมวิทยาตื้น นักวิจัยพบว่า

เครื่องวัดรังสีไมโครเวฟบน Juno ทำให้นักวิทยาศาสตร์มองดูดาวเคราะห์แบบสามมิติได้ พวกเขาค้นพบว่าจุดแดงใหญ่นั้นอยู่ระหว่าง 124 ไมล์ (200 กิโลเมตร) ถึง 311 ไมล์ (500 กิโลเมตร) ซึ่งลึกเข้าไปในก๊าซยักษ์มากกว่าที่คาดไว้

Marzia Parisi นักวิทยาศาสตร์ด้านการวิจัยของ “NASA Jet Propulsion Laboratory” ในเมืองพาซาดีนา รัฐแคลิฟอร์เนีย กล่าวว่า “จุดแดงใหญ่นั้นอยู่ลึกเข้าไปในดาวพฤหัสพอ ๆ กับที่สถานีอวกาศนานาชาติอยู่สูงเหนือศีรษะของเรา”

Great Red Spot หยั่งรากลึก แต่ทีมพบว่ามันยังตื้นกว่าเครื่องบินไอพ่นที่เป็นวงๆ ที่ส่งพลังให้กับพายุ ซึ่งขยายไปถึงระดับความลึกที่เข้าใกล้ 1,864 ไมล์ (3,000 กิโลเมตร)

ขณะที่พายุยังคงดำเนินต่อที่ขนาดของจุดที่มีการหดตัว ในปี 1979 มันมีเส้นผ่านศูนย์กลางสองเท่าของโลก ตั้งแต่นั้นมา จุดนั้นก็หดตัวลงอย่างน้อยหนึ่งในสาม

ไซโคลนแพนเค้กที่ยืดหยุ่นได้

เมื่อห้าปีที่แล้ว นักวิทยาศาสตร์ใช้ข้อมูลที่ Juno รวบรวมเพื่อถ่ายภาพและเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับขั้วของดาวพฤหัสบดี จูโนพบว่าก๊าซยักษ์มีพายุไซโคลนห้าลูกที่ขั้วโลกใต้ในรูปห้าเหลี่ยมและพายุไซโคลนแปดลูกที่ขั้วโลกเหนือก่อตัวเป็นแปดเหลี่ยม เมื่อ Juno สังเกตพายุไซโคลนในอีก 5 ปีต่อมาโดยใช้ “Jovian Infrared Auroral Mapper” ก็พบว่าพายุยังคงอยู่ที่ตำแหน่งเดียวกัน

พายุไซโคลนที่ขั้วโลกแสดงรูปแบบการพยายามเคลื่อนเข้าหาเสา แต่พายุไซโคลนที่อยู่ด้านบนของแต่ละขั้วดันถอยกลับ สิ่งนี้อธิบายได้ว่าทำไมพายุยังคงอยู่ที่เดิม

รูปแบบการหมุนเวียนลมในแนวตั้ง

เมฆของดาวพฤหัสบดีฝังตัวอยู่ในกระแสน้ำไหลเชี่ยวทางทิศตะวันออกและทิศตะวันตก ซึ่งมีความลึกถึง 200 ไมล์ (322 กิโลเมตร) Keren Duer นักศึกษาปริญญาเอกจากสถาบันวิทยาศาสตร์ Weizmann ในอิสราเอลกล่าวเมื่อทีมวิจัยติดตามการเคลื่อนที่ของแอมโมเนีย พบว่ามีการเคลื่อนตัวขึ้นลงและเคลื่อนตัวไปทางเหนือ-ใต้รอบๆ ลำธารเจ็ต เซลล์หมุนเวียนเหล่านั้นในซีกโลกทั้งสองของดาวพฤหัสบดีมีลักษณะคล้ายคลึงกับเซลล์ Ferrel ของโลก ซึ่งเป็นรูปแบบการหมุนเวียนของลมในละติจูดกลางของซีกโลกเหนือและใต้ เซลล์เหล่านั้นมีอิทธิพลอย่างมากต่อสภาพอากาศของโลกของเรา เซลล์หมุนเวียนเหล่านั้นในซีกโลกทั้งสองของดาวพฤหัสบดีมีลักษณะคล้ายคลึงกับเซลล์ Ferrel ของโลก ซึ่งเป็นรูปแบบการหมุนของลมในละติจูดกลางของซีกโลกเหนือและใต้ เซลล์เหล่านั้นมีอิทธิพลอย่างมากต่อสภาพอากาศของโลกของเรา

เธอกล่าวเสริมอีกว่า ดาวพฤหัสบดีประกอบด้วยเซลล์ Ferrel แปดเซลล์ในแต่ละซีกโลกเมื่อเทียบกับโลกซึ่งมีเพียงหนึ่งเซลล์ต่อซีกโลกเธอกล่าว เซลล์ของโลกอยู่ห่างจากพื้นผิว 6 ไมล์เมื่อเทียบกับเซลล์ของดาวพฤหัสบดี ซึ่งเริ่มต้นที่ระดับเมฆและขยายออกไปอย่างน้อย 200 ไมล์  “ซึ่งหมายความว่าเซลล์บนดาวพฤหัสบดีมีความลึกมากกว่าเซลล์ที่เทียบเท่ากันบนโลกอย่างน้อย 30 เท่า”

ตั้งแต่ปี 2016 ยานอวกาศ Juno ซึ่งกว้างเท่ากับลานบาสเก็ตบอล ได้โคจรรอบดาวพฤหัสบดี สแกนบรรยากาศและทำแผนที่ลานแม่เหล็กและลานโน้มถ่วง จนในเดือนมกราคม NASA ประกาศว่าจะขยายภารกิจของ Juno ไปจนถึงเดือนกันยายนปี 2025 นักดาราศาสตร์ได้ติดตามจุดแดงใหญ่มาตั้งแต่ปี 1830