วิกฤตสภาพอากาศ การใช้ชีวิตในที่ ที่มีอุณหภูมิ 50 องศาเซลเซียส เป็นอย่างไร

ข่าวต่างประเทศ ผู้คนนับล้านอาศัยอยู่กับ วิกฤตสภาพอากาศ อุณหภูมิที่ร้อนจัด เผชิญกับภัยคุกคามที่เพิ่มขึ้นจากน้ำท่วมหรือไฟป่า ในที่นี้ คน 5 คนอธิบายว่าอุณหภูมิสุดขั้วได้เปลี่ยนแปลงชีวิตพวกเขาอย่างไร

วิกฤตสภาพอากาศ การใช้ชีวิตในที่ ที่มีอุณหภูมิ 50 องศาเซลเซียส

เรานอนไม่หลับหลายคืน

Shakeela Bano มักปูที่นอนของครอบครัวไว้บนหลังคาบ้านชั้นเดียวในอินเดีย บางคืนก็ร้อนเกินกว่าจะนอนในร่ม หลังคาร้อนเกินกว่าจะเดินได้ “มันยากมาก” เธอกล่าว “เรามีคืนนอนไม่หลับหลายคืน”

Shakeela อาศัยอยู่กับสามี ลูกสาว และหลานสามคนของเธอในห้องที่ไม่มีหน้าต่างใน Ahmedabad พวกเขามีพัดลมเพดานเพียงตัวเดียวเพื่อให้เย็น การแปรผันสภาพภูมิอากาศทำให้หลายเมืองในอินเดียมีอุณหภูมิถึง 50 องศาเซลเซียสพื้นที่ที่มีประชากรหนาแน่นและสร้างขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้รับผลกระทบจากสิ่งที่เรียกว่าผลกระทบจากเกาะความร้อนในเมือง วัสดุอย่างกับดักคอนกรีตและแผ่ความร้อนทำให้อุณหภูมิสูงขึ้น และไม่มีการพักผ่อนในตอนกลางคืน เมื่อมันร้อนขึ้นจริงๆ

ในบ้านอย่าง Shakeela’s อุณหภูมิตอนนี้สูงถึง 46C เธอรู้สึกวิงเวียนในความร้อน หลานๆ ของเธอมีผื่น อ่อนเพลียจากความร้อน และท้องร่วง วิธีดั้งเดิมในการทำให้ร่างกายเย็นลง เช่น การดื่มบัตเตอร์มิลค์และน้ำมะนาวไม่ได้ผลอีกต่อไป แต่พวกเขากลับยืมเงินมาทาสีหลังคาบ้านให้เป็นสีขาวแทน พื้นผิวสีขาวสะท้อนแสงอาทิตย์มากขึ้นและการเคลือบสีขาวบนหลังคาสามารถลดอุณหภูมิภายในได้ 3-4 องศา

สำหรับ Shakeela ความแตกต่างนั้นใหญ่มาก ห้องเย็นกว่าและเด็ก ๆ นอนหลับได้ดีขึ้น “ช่วงบ่ายเขาไม่ยอมนอน” เธอกล่าว พร้อมชี้ไปที่หลานชายที่กำลังหลับใหลอยู่ “ตอนนี้เขาล่องลอยไปอย่างสงบได้แล้ว”

ร้อนเหมือนไฟ

“ฉันมาจากที่ร้อน” ซิดี้ ฟาดูอากล่าว แต่ความร้อนในตอนเหนือของมอริเตเนีย ในแอฟริกาตะวันตก ตอนนี้ร้อนเกินไปสำหรับคนจำนวนมากที่จะอาศัยและทำงาน ความร้อนที่นี่ไม่ใช่ความร้อนปกติ เขากล่าว “มันเหมือนไฟ”

ซิดี้ วัย 44 ปี อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ ใกล้ขอบทะเลทรายซาฮารา เขาทำงานเป็นคนขุดเกลือในแฟลตที่อยู่ใกล้เคียง งานนี้ยากและยากขึ้นเมื่อภูมิภาคร้อนขึ้นเนื่องจากการแปรผันสภาพภูมิอากาศ “เราไม่สามารถทนต่ออุณหภูมิเช่นนี้ได้” เขากล่าว “เราไม่ใช่เครื่องจักร”

เพื่อหลีกเลี่ยงอุณหภูมิสูงกว่า 45C ในฤดูร้อน ซิดี้ เริ่มทำงานในเวลากลางคืน โอกาสงานมีน้อย บรรดาผู้ที่เคยทำมาหากินเลี้ยงปศุสัตว์ไม่สามารถทำได้อีกต่อไป ไม่มีพืชให้แกะและแพะกินหญ้า เช่นเดียวกับจำนวนเพื่อนบ้านที่เพิ่มขึ้น ซิดี้ มีแผนจะอพยพไปยังเมืองชายฝั่ง Nouadhibou ซึ่งลมทะเลทำให้เมืองเย็นลง ชาวบ้านสามารถนั่งรถไฟขบวนที่ยาวที่สุดในโลกขบวนหนึ่งไปที่นั่นได้ โดยนำแร่เหล็กจากเหมืองที่อยู่ใกล้เคียงไปยังชายฝั่ง

“ผู้คนกำลังย้ายจากที่นี่” ซิดี้อธิบาย “พวกเขาไม่สามารถทนต่อความร้อนได้อีกต่อไป” การเดินทาง 20 ชั่วโมงเป็นอันตราย ชาวบ้านสามารถนั่งบนรถม้าได้ซึ่งพวกเขาจะได้รับความร้อนและแสงแดดในตอนกลางวัน ก่อนที่อุณหภูมิจะลดลงจนใกล้จุดเยือกแข็งในตอนกลางคืน

เขาหวังว่าจะได้งานทำในอุตสาหกรรมประมงในเมืองนูอาดีบู สายลมอาจทำให้การพักผ่อน แต่ด้วยจำนวนที่เพิ่มขึ้นที่หนีความร้อนในทะเลทราย โอกาสในการทำงานจึงหายากขึ้น ซิดี้ยังคงมีความหวัง

คุณจะดับไฟนรกได้อย่างไร

Patrick Michell หัวหน้า Kanaka Bar First Nation เริ่มสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงที่น่าเป็นห่วงในป่าใกล้กับเขตสงวนของเขาในบริติชโคลัมเบีย ประเทศแคนาดา เมื่อกว่าสามทศวรรษที่แล้ว มีน้ำในแม่น้ำน้อยและเห็ดก็หยุดโต

ฤดูร้อนนี้ความกลัวของเขาเป็นจริง คลื่นความร้อนได้แผ่ขยายไปทั่วอเมริกาเหนือ เมื่อวันที่ 29 มิถุนายน เมือง Lytton บ้านเกิดของเขาทำลายสถิติได้ถึง 49.6C วันรุ่งขึ้น ภรรยาของเขาส่งรูปถ่ายเทอร์โมมิเตอร์ที่อ่านค่า 53C มาให้เขา หนึ่งชั่วโมงต่อมา เมืองของเขาถูกไฟไหม้

เซรีน่า ลูกสาวของเขา ซึ่งตั้งครรภ์ได้แปดเดือน เร่งรีบพาลูกๆของเธอ และสัตว์เลี้ยงของเธอเข้าไปในรถ: “เราทิ้งเสื้อผ้าไว้บนหลังของเรา เปลวไฟสูงสามชั้นและอยู่ข้างขวาเรา” แพทริครีบวิ่งกลับไปเพื่อดูว่าเขาสามารถช่วยบ้านได้หรือไม่ เขาโตมากับไฟป่า แต่เช่นเดียวกับสภาพอากาศ ไฟก็เปลี่ยนไปเช่นกัน “นี่ไม่ใช่ไฟป่าอีกต่อไป แต่เป็นไฟนรก” เขากล่าว “คุณดับไฟนรกได้อย่างไร”

แม้จะมีสถานการณ์ของครอบครัว แพทริคมองว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นโอกาส: “เราสามารถสร้าง Lytton ขึ้นใหม่เพื่อสิ่งแวดล้อมที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีก 100 ปีข้างหน้า เป็นเรื่องที่น่ากังวล แต่ในใจของฉันมีการมองโลกในแง่ดี”

ตอนเด็กๆ ไม่เป็นแบบนี้

“ตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก อากาศไม่เป็นแบบนี้” Joy ที่อาศัยอยู่ภายในพื้นที่ Niger Delta ในไนจีเรียกล่าว ภูมิภาคนี้เป็นหนึ่งในภูมิภาคที่มีมลพิษมากที่สุดในโลก และมีกลางวันและกลางคืนที่ร้อนขึ้นเรื่อยๆ

Joy หาเลี้ยงครอบครัวโดยใช้ความร้อนจากเปลวไฟมาตากมันสำปะหลังแห้งและขายที่ตลาดท้องถิ่น “ฉันมีผมสั้น” จอยอธิบาย “เพราะถ้าฉันไว้ผมยาว มันอาจทำให้หัวของฉันไหม้ได้ถ้าเปลวไฟเปลี่ยนทิศทางหรือระเบิด” แต่เปลวเพลิงเป็นส่วนหนึ่งของปัญหา บริษัทน้ำมันใช้ก๊าซเหล่านี้เพื่อเผาผลาญก๊าซที่ปล่อยออกมาจากพื้นดินเมื่อเจาะน้ำมัน เปลวไฟซึ่งสูงขึ้น 6 เมตร (20 ฟุต) เป็นแหล่งสำคัญของการปล่อย CO2 ทั่วโลกซึ่งนำไปสู่การแปรผันสภาพภูมิอากาศ

การแปรผันสภาพภูมิอากาศส่งผลกระทบร้ายแรงที่นี่ ทำให้ดินแดนที่อุดมสมบูรณ์กลายเป็นทะเลทรายทางตอนเหนือ ขณะที่น้ำท่วมฉับพลันได้พัดถล่มทางใต้ ผู้คนไม่จำสภาพอากาศเลวร้ายเช่นนี้เมื่อโตขึ้น “คนส่วนใหญ่ที่นี่ไม่มีข้อมูลที่ดีพอที่จะอธิบายว่าทำไมสภาพอากาศจึงเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว” Joy กล่าว “แต่เราสงสัยเรื่องไฟที่ไม่หยุดนิ่ง” เธอต้องการให้รัฐบาลห้ามการลุกเป็นไฟ แม้ว่าเธอจะต้องพึ่งพามันเพื่อเลี้ยงดูครอบครัวของเธอ

ความมั่งคั่งของน้ำมันแทบไม่มีการลงทุนซ้ำในไนจีเรีย ซึ่งมีคน 98 ล้านคนอาศัยอยู่ในความยากจน ซึ่งรวมถึงจอยและครอบครัวของเธอด้วย สำหรับการทำงานห้าวัน พวกเขาได้กำไร 4 ปอนด์ เธอไม่ได้มองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับอนาคต “ฉันคิดว่าชีวิต [บนโลก] กำลังจะสิ้นสุดลงแล้ว”

ร้อนแบบนี้ไม่ธรรมดา

เมื่อหกปีที่แล้ว Om Naief เริ่มปลูกต้นไม้บนผืนทะเลทรายริมถนนมอเตอร์เวย์ ข้าราชการที่เกษียณอายุในคูเวต เธอกังวลเรื่องอุณหภูมิในฤดูร้อนที่ทวีความร้ายแรงขึ้นเรื่อยๆ และพายุฝุ่นที่เลวร้ายลงเรื่อยๆ “ฉันได้พูดคุยกับเจ้าหน้าที่บางคน พวกเขาทั้งหมดบอกว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะปลูกอะไรในทราย” เธอกล่าว “พวกเขาบอกว่าดินเป็นทรายและอุณหภูมิสูงเกินไป ฉันต้องการทำอะไรที่จะทำให้ทุกคนประหลาดใจ”

Om อาศัยอยู่ในตะวันออกกลาง ซึ่งร้อนขึ้นเร็วกว่าโลกส่วนใหญ่ คูเวตกำลังเผชิญกับอุณหภูมิที่ไม่สามารถทนทานได้ โดยมักร้อนกว่า 50C การคาดการณ์บางอย่างชี้ให้เห็นว่าอุณหภูมิเฉลี่ยจะเพิ่มขึ้น 4C ภายในปี 2050 แต่เศรษฐกิจของคูเวตยังคงถูกควบคุมโดยการส่งออกเชื้อเพลิงฟอสซิล

แพทช์ทั้งสองที่ปลูกไว้นั้นเรียบง่าย แต่มีจุดประสงค์ “ต้นไม้สามารถปัดเป่าฝุ่น ขจัดมลภาวะ ฟอกอากาศ และลดอุณหภูมิ” เธอกล่าว ตอนนี้เม่นและกิ้งก่าหางมีหนามเข้าเยี่ยมชมเว็บไซต์ “มีน้ำจืดและร่มเงา เป็นสิ่งที่สวยงาม”

ชาวคูเวตบางคนกำลังเรียกร้องให้รัฐบาลวางเข็มขัดสีเขียวขนาดใหญ่ ความหวังร่วมกันของพวกเขาคือคูเวตพร้อมที่จะยืนหยัดต่อสู้กับวิกฤตสภาพภูมิอากาศ Om บอกว่าพวกเขาต้องปกป้องแผ่นดินไม่ให้แห้งแล้ง “ความร้อนนี้ไม่ปกติ” Om สรุป “นี่คือดินแดนของบรรพบุรุษของเรา เราต้องตอบแทนมัน เพราะมันให้อะไรกับเรามากมาย”