สัตว์ป่าสูญพันธุ์ กำลังถูกเหล่านักวิทยาศาสตร์คืนชีพอีกครั้ง

สัตว์ป่าสูญพันธุ์ คืนชีพสัตว์โลกที่ตายจากให้กลับมามีชีวิต การนำสัตว์ที่สูญพันธุ์ไปแล้วกลับคืนสู่ดินแดนดั้งเดิมของพวกมันสามารถเป็นชัยชนะสองครั้ง ช่วยในการฟื้นฟูระบบนิเวศที่เสื่อมโทรมรวมถึงปริมาณที่เพิ่มขึ้น

สัตว์ป่าสูญพันธุ์ ฟื้นคืนป่าโดยนักวิยาศาสตร์ ช่วยกอบกู้ระบบนิเวศ

นักวิทยาศาสตร์ด้านการอนุรักษ์ใช้การโยกย้ายถิ่นฐานและการเพาะพันธุ์แบบบังคับเพื่อสร้างประชากรสัตว์ที่เสียชีวิตในป่าขึ้นมาใหม่ ไม่ว่าจะทั้งหมดหรือในบางพื้นที่ การนำสัตว์ที่สูญพันธุ์ไปแล้วกลับคืนสู่ดินแดนดั้งเดิมของพวกมันสามารถเป็นชัยชนะสองครั้ง ช่วยในการฟื้นฟูระบบนิเวศที่เสื่อมโทรมรวมถึงปริมาณที่เพิ่มขึ้น

แต่การปล่อยให้สายพันธุ์เหล่านั้นอยู่ในป่าเป็นการที่ไม่ปลอดภัยนัก การนำกลับมาใช้ใหม่มักใช้เวลาหลายปีและมีหลายขั้นตอน นาตาชา โรบินสัน นักนิเวศวิทยาจากมหาวิทยาลัยแห่งชาติออสเตรเลีย ซึ่งเชี่ยวชาญด้านสัตว์ป่าที่ถูกคุกคามกล่าว ก่อนที่จะนำสายพันธุ์กลับมา นักอนุรักษ์ต้องประเมินระดับภัยคุกคาม ทั้งที่เข้าและออกจากสัตว์ และบทบาทของมันในระบบนิเวศ เธอกล่าว ในสถานที่ที่ประชากรป่าตายไปเมื่อเร็ว ๆ นี้มีโอกาสประสบความสำเร็จที่ดีกว่า

“ยิ่งเวลาผ่านไปน้อยเท่าไร สิ่งแวดล้อมก็ยิ่งมีโอกาสมากขึ้นเท่านั้น เช่นเดียวกับเวลาที่สิ่งมีชีวิตเหล่านี้สูญพันธุ์” เธอกล่าว “แต่คุณยังต้องระบุเหตุผลที่ว่าทำไมมันถึงสูญพันธุ์ในสภาพแวดล้อมนั้นตั้งแต่แรก”

สัตว์ที่นำกลับมาใช้ใหม่อาจมีผลกระทบเชิงบวกต่อภูมิทัศน์ แต่สิ่งนี้จะเกิดขึ้นได้เร็วเพียงใดนั้นขึ้นอยู่กับประเภทของสัตว์และความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อม โรบินสันกล่าวว่าสัตว์กินพืชสามารถเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญได้อย่างรวดเร็ว ตัวอย่างเช่น แบนดิคูต กระเป๋าที่มีลักษณะคล้ายปากแหลมขนาดเล็ก ขุดและแจกจ่าย “ปริมาณเชื้อเพลิง” ที่ติดไฟได้ เช่น ใบไม้แห้ง ซึ่งสามารถลดความเสี่ยงของไฟป่าได้ เช่นเดียวกับการเพิ่มการหมุนเวียนของดินและ ปรับปรุงการเจริญเติบโตของต้นกล้า

นักล่ามักจะได้รับการแนะนำใหม่อย่างช้า ๆ และระมัดระวัง แม้ว่าพวกมันจะมีประโยชน์ในการจัดการสายพันธุ์ศัตรูพืช แต่นักอนุรักษ์ต้องแน่ใจว่าพวกมันจะไม่ล่าเหยื่อหรือคุกคามสัตว์ที่อ่อนแออื่น ๆ

ผลการศึกษาในปี 2020เน้นย้ำถึงการกลับคืนสู่สภาพเดิมของสิ่งมีชีวิตเป็นหนึ่งในวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการช่วยชีวิตสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ หากไม่มีโครงการเหล่านี้ สปีชีส์อย่างเช่น ม้าของ Przewalski และกวมเรล ก็แทบจะสูญหายไปในป่า การศึกษาประมาณการว่าการดำเนินการอนุรักษ์ระหว่างปี 2536 ถึง 2563 ได้ช่วยชีวิตนกและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนมมากถึง 48 สายพันธุ์จากการสูญหาย และอัตราการสูญสิ้นจะสูงขึ้นสามถึงสี่เท่าในช่วงเวลานั้น หากไม่มีความพยายามเหล่านั้น