หลอนยามค่ำ: ผีเปรตวัดสุทัศน์  เสียงโหยหวน “กูหิวน้ำ” ยังสะท้อนกลางวัด

หลอนยามค่ำ: ผีเปรตวัดสุทัศน์ ขอเล่าให้ฟังในบรรยากาศชวนขนลุก ดังนี้ “กูหิวน้ำ…” เสียงจากความตาย ณ วัดสุทัศน์ในยามค่ำคืนที่แสงไฟสลัวเพียงพอให้เห็นเงาไหวๆอย่างสยองขวัญ บริเวณวัดสุทัศน์ฯ กลางกรุงเทพฯ เสียงหนึ่งมักแว่วมากับลม—เสียงที่ใครได้ยินเป็นต้องขนลุกเกรียว… “กูหิวน้ำ…”

เงาผอมยาวในความมืด! ผีเปรตวัดสุทัศน์ กับเสียงร้องสะเทือนใจ “กูหิวน้ำ”

เสียงนี้ไม่ได้ดังมาจากมนุษย์ แต่จากบางสิ่งที่มองไม่เห็น—บางสิ่งที่ “หิว” และ “ถูกลงทัณฑ์” ให้เวียนวนอยู่ในโลกของคนเป็น…เล่ากันว่าผู้คนที่เดินผ่านวัดในเวลากลางคืน มักเห็นเงาเงียบ ๆ ร่างสูงโย่ง ผอมแห้งยืนลอยอยู่เหนือพื้น เงานั้นไม่เคลื่อนไหว ไม่พูด ไม่หันมา แต่จะมาพร้อมกลิ่นสาปและลมเย็นวูบที่ตีเข้ากลางหลังราวกับมีใครจ้องอยู่จากมุมมืด

เสียงนี้ยังไม่หายไป! ตำนานเปรตวัดสุทัศน์กับความเฮี้ยนที่ไม่เคยจาง

ชาวบ้านแถวนั้นเชื่อว่า เงาที่เห็นคือตัวตนของ “เปรต” วิญญาณที่ต้องทุกข์ทรมานเพราะกรรมเก่า อดอยาก ผอมโซ และกระหายน้ำจนต้องเปล่งเสียงร้องออกมาเพื่อเรียกร้องความเมตตาให้ผู้คนหยิบข้าว หยดน้ำ ไปวางไว้ตรงริมกำแพงวัด หรือใต้ต้นโพธิ์บางคนไม่เชื่อ…จนได้ยินเสียงนั้นเข้าจริง ๆ บางคนเดินผ่านแล้วรู้สึกเหมือนมีเงาตามมา ไม่ทันได้หันกลับ เสียงนั้นก็ดังขึ้นข้างหู “กูหิวน้ำ…”

เรื่องเล่าจากเงามืด: ผีเปรตวัดสุทัศน์ “กูหิวน้ำ…”

ใครที่เคยเดินผ่านวัดสุทัศน์ฯ ในยามค่ำ อาจสัมผัสได้ถึงความเงียบวังเวงชนิดที่เสียงฝีเท้าตัวเองยังฟังดูแปลกประหลาดกว่าทุกที่ แต่ในความเงียบสงัดนั้น กลับมีเสียงหนึ่งที่กลายเป็นตำนานเล่าขานมาเนิ่นนาน—เสียงร้องครวญครางอย่างระทึกขวัญ “กูหิวน้ำ…”

ขนลุกกลางกรุง! ผีเปรตวัดสุทัศน์ยังเฝ้าวัด เสียง “กูหิวน้ำ” ดังทุกค่ำคืน

หลายคนเล่าว่าเคยได้ยินเสียงนี้ลอยมากลางอากาศ ไม่มีที่มา ไม่มีผู้ร้อง แต่ชัดเจนจนขนลุก พวกเขาหันซ้ายแลขวา กลับพบเพียงเงาร่างสูงโปร่ง ผอมโซ ร่างยาวเหนือธรรมชาติ ล่องลอยอยู่เหนือพื้นในความมืดเงียบ บางคืนถ้ามีดวงตาสักคู่จ้องกลับมา มันจะเป็นดวงตาแห้งโบ๋และลึกเหมือนบ่อเวิ้งที่ไร้ก้น

เรื่องเล่าขนหัวลุก! ผีเปรตวัดสุทัศน์โผล่ทุกคืน คนแห่นำข้าวน้ำเซ่น

ว่ากันว่าเปรตตนนั้นคือดวงวิญญาณที่ถูกสาปให้หิวกระหายตลอดกาล ติดอยู่ในภพภูมิทุกข์ทนเพราะบาปเก่าที่เคยล่วงเกินไว้ และต้องสิงสถิตอยู่แถบวัดสุทัศน์ฯ เพื่อรับเศษข้าวน้ำจากผู้มีเมตตา นั่นจึงเป็นเหตุให้ชาวบ้านหรือผู้มีศรัทธาหลายคนจะเห็นการวางขันน้ำหรือข้าวสุกไว้ตรงจุดที่ไม่เคยมีคนแตะต้อง—ทิ้งไว้ให้วิญญาณที่ไม่เคยได้หลับใหลเสียงนั้น…ที่เป็นตำนานลึกลับยังคงมีคนได้ยินอยู่จนทุกวันนี้ ในคืนที่ลมสงบ และความเงียบเข้าครอบคลุมเมือง…“กู…หิวน้ำ…”

สามารถติดตามข่าวสารเพิ่มเติมสดใหม่ทุกวันได้ที่นี่